Virginie stelt zich voor.
(23/01/2014) - Een nieuwe medewerkster van Locus
Sinds begin januari is ons team versterkt met een nieuwe trainer. We vragen Virginie Jacobs zichzelf voor te stellen. December 2013, niet alleen de laatste dag van het jaar maar ook de laatste dag als Teamoudste van afdeling Blokkendoos, Wickraderheem, Mondriaan.
Zo’n kleine 10 jaar geleden gestart als frisse stagiaire op de jeugdafdeling en zoals velen blijven plakken door middel van een 0-uren contract. Een aantal jaren rondgedwaald op verschillende afdelingen en daar voor het eerst met het thema agressie in aanraking gekomen. Samen met nog enkele enthousiaste collega’s ben ik aan de slag gegaan met het hele ” OMA” gebeuren en al snel mee gaan draaien in de trainingen. Dit beviel me erg goed en was een leuke combinatie met het groepswerk. Wat we bedachten, kon meteen getoetst worden in de alledaagse praktijk.
Ondertussen nog een overstap gemaakt naar de andere kant van het gebouw, oftewel de kinderafdeling. En ik maar denken dat ik het hele OMA-gebeuren onder de knie had, totdat ik kennis maakte met mijn eerste vierjarige cliënt, die ik ook wel flexspaghetti noemde. Ik voelde me compleet onthand, wat een impulsieve, oncontroleerbare woede uitbarsting. Weer stof om over na te denken, want deze uiting van agressie was nieuw voor me.
Ik ging aan de slag als teamoudste op een 24 uurs behandelgroep, waarbij ook een beroep gedaan werd op mijn OMA-skills, want er bleken zich veel agressieve incidenten voor te doen. Ondertussen kreeg ik de mogelijkheid om intern opgeleid te worden tot omgang met agressie trainer en dat zag ik wel zitten. En daar stond Peter Moors voor mijn neus, een frisse trainer/ coach met een vleugje eigenzinnigheid, die me geholpen heeft om nog beter in mijn vak te worden. Het trainen bleek me wel te liggen en gaf me energie.
Vanaf dat moment ben ik me meer gaan verdiepen in de OMA vanuit het kind-denken en de vertaalslag gaan maken naar de trainingen. Met een collega hebben we in den lande enkele instellingen bezocht om te onderzoeken wat er al was op dit vlak. Conclusie: het stond in de kinderschoenen. Dan maar zelf, vanuit de praktijk bekeken wat er nu precies gebeurde en wat de mogelijkheden waren, passend bij de leeftijd. Het preventieve werken bleek hem vooral in taal en houding te zitten en goed te observeren op kleine gedragsveranderingen. Maar ook weten te anticiperen wanneer er vanuit het niets een enorme woede uitbarsting was, rekening houdend met een klein lichaam dat vol in de bloei van zijn ontwikkeling is, maar de nageltjes en tanden er niet minder pijnlijk op zijn.
Door mijn aparte contract als trainer kon ik extern gaan trainen, Peter en Lis hebben mij ingevlogen om een training te verzorgen vanuit mijn expertise op het kind- en jeugdvlak. Dit is naar weerszijde goed bevallen en na letterlijk mijn eigen bevalling zijn we eens rond de tafel gaan zitten en eindigde het gesprek met de boodschap dat ik welkom was per 1 januari 2014.
En nu zit ik hier en barst ik van de ideeën en het enthousiasme. Het mooiste ervan, ik krijg ruimte om ideeën te bespreken en uit te voeren tot een daadwerkelijk product en geen dag is hetzelfde.
Dat is nou het mooie aan Locus, open mindend, doch kritisch, gelijkwaardig doch ieder zijn eigen expertise waarin hij/zij uitblinkt.
Een mooie nieuwe start van het nieuwe jaar………